ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಪುಟ್ಟಿಗೆ ಧಡಕ್ಕನೆ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ನಡುಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ದೀಪದ ಬೆಳಕು ಪುಟ್ಟಿಯ ಕೋಣೆಗೂ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಹೊರಗೆ ಏನೋ ಗದ್ದಲ. ಪರಿಚಿತ, ಅಪರಿಚಿತ ಧ್ವನಿಗಳು. ಬಂದಿರುವವರು ಯಾರು? ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಮೂರ್ತಿ ಮೇಷ್ಟ್ರು? ಅಂಗಡಿಯ ಆಳು ಕೆಂಚಪ್ಪ? ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಅಂಕಲ್? ಪುಟ್ಟಿ ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಹೋಗಿ ಮಾಡುವ ಹಲವರ ಧ್ವನಿಗಳನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. ಅವರಾರೂ ಅಲ್ಲವೆನಿಸಿತು. ಅವರೆಂದೂ ಈ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬಂದ ನೆನಪಾಗಲಿಲ್ಲ ಪುಟ್ಟಿಗೆ. ಮತ್ತೆ ಯಾರಿರಬಹುದು? ಅಮ್ಮ-ಅಪ್ಪ ಎಲ್ಲಿ? ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಮಲಗಿಲ್ಲ? ಇಡೀ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ತಾನೊಬ್ಬಳೇ ಇರುವುದು ಅರಿವಾಗಿ ಪುಟ್ಟಿಗೆ ತುಂಬಾ ಭಯವಾಯಿತು. ಯಾರೋ ಗದರುವ, ಯಾರೋ ಅಳುವ ಸದ್ದುಗಳು. ಇದುವರೆಗೂ ಮೆಲುದನಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮಾತುಕತೆ ಈಗ ಜೋರಾಗಿಯೇ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

“ನಿನ್ನ ಯೋಗ್ಯತೆಗೆ ತಕ್ಕ ಹೆಣ್ಣು ಈ ಊರಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲವೇನೋ? ನಮ್ಮನೆ ಹೆಣ್ಣೇ ಬೇಕಾಗಿತ್ತಾ ನಿನಗೆ? ರಜನಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗ್ತಾಳೆ ಅಂತ ಏನಾದರೂ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ರೆ ಆ ಆಸೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡು.” ಪುಟ್ಟಿಗೆ ಈಗ ಧ್ವನಿಯ ಗುರುತು ಹತ್ತಿತು. ಅದು ರಾಮು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಧ್ವನಿಯೇ. ರಾಮು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಕೋಪ ಹೆಚ್ಚು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಅವರನ್ನು ಕೆಣಕಲು ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೊಂದು ಕೋಪ ಬರಲು ಕಾರಣವೇನೋ?

“ಸಾರ್, ರಜನಿಯನ್ನು ನಾನು ಪ್ರಾಣಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀನಿ. ನಿಮ್ಮ ಆಸ್ತಿ ಆಸೆ ಖಂಡಿತ ನನಗಿಲ್ಲ. ಯಾವ ದೇವರ ಮೇಲಾದರೂ ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡಿ ಹೇಳ್ತೀನಿ. ರಜನಿಯನ್ನು ನನ್ನಿಂದ ದೂರ ಮಾಡಬೇಡಿ ಸಾರ್” ಇದು ಯಾರದೋ ಅಂಗಲಾಚುವಂತಿರುವ ಸ್ವರ. ಈ ಧ್ವನಿಯ ಪರಿಚಯವೂ ಪುಟ್ಟಿಗಾಗಲಿಲ್ಲ. ಪುಟ್ಟಿ ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಎಲ್ಲೂ ಆ ದನಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಾಗಲಿಲ್ಲ.

“ನಮಗೆ ನಿಮ್ಮ ಆಸ್ತಿ-ಪಾಸ್ತಿ ಒಂದೂ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದವನ ಜೊತೆಗೆ ಬಾಳಲು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ. ನಮ್ಮನ್ನು ಬೇರೆ ಮಾಡಬೇಡಿ. ದಮ್ಮಯ್ಯಾ…” ಅಳುವಿನ ಜೊತೆಗೆ ತೇಲಿ ಬಂದ ಮಾತುಗಳು. ಪುಟ್ಟಿಗೆ ಈಗ ಮಾತ್ರ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಅದು ರಜನಿ ಅಕ್ಕನ ನಯವಾದ ಧ್ವನಿ!

“ಬಾಯ್ಮುಚ್ಚೇ ಕತ್ತೆ! ಏನೋ ಓದಿ ಉದ್ಧಾರ ಮಾಡ್ತಾಳೆ ಅಂತ ನಿನ್ನ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಕಳಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಮಗೆ ಒಳ್ಳೇ ಹೆಸರೇ ತಂದೆ ನೀನು. ಯಾವನನ್ನೋ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಜಾತಿ ಕೆಡಲು ಹೊರಟಿದ್ದೀಯಲ್ಲಾ. ನಿನ್ನ ಹೆತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೂ ಸಾರ್ಥಕವಾಯಿತು ನೋಡು” ದೊಡ್ಡಮ್ಮನ ಧ್ವನಿ ಬೈಯುವಂತಿತ್ತೋ, ಅಳುವಂತಿತ್ತೋ ಪುಟ್ಟಿಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.

ಪುಟ್ಟಿಗೆ ರಜನಿ ಅಕ್ಕನೆಂದರೆ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚು. ರಜನಿ ಅಕ್ಕ ನೋಡಲು ತುಂಬಾ ಚಂದ. ಪುಟ್ಟಿಯನ್ನು ಕಂಡರೆ ರಜನಿಗೂ ಇಷ್ಟ. ಮನೆಯ ಇತರ ಹಿರಿಯರಂತೆ “ನಿಂಗೇನು ಗೊತ್ತಾಗಲ್ಲ ಸುಮ್ಮನಿರು. ನೀನಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕವಳು” ಎಂದು ರಜನಿ ಪುಟ್ಟಿಯನ್ನು ಯಾವುದೇ ವಿಷಯಕ್ಕೂ ಗದರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಪುಟ್ಟಿ ಹೋಮ್‍ವರ್ಕ್ ಮಾಡಲೂ ರಜನಿ ಅಕ್ಕನೇ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ರಜನಿ ಅಕ್ಕ ಕಾಲೇಜು ಓದುತ್ತಿದ್ದವಳು ಕೆಲವು ದಿನಗಳಿಂದ ಓದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದಳು. ಪುಟ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಅವಳ ನಡೆ-ನುಡಿ ಹೂವಿನಂತೆ ಸೊಗಸು. ರಜನಿ ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ವಿವಿಧ ಬಗೆಯ ಅಲಂಕಾರದಿಂದ ಇಮ್ಮಡಿಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಪುಟ್ಟಿ ಬೆರಗಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ರಜನಿಯ ಚೆಲುವಾದ ಮೈಗೆ ಒಪ್ಪದ ಉಡುಪೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಆಗಾಗ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದುದು ಪುಟ್ಟಿಗೂ ಹೌದು ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. ರಜನಿ ಅಕ್ಕ ಓದಿನಲ್ಲೂ ಜಾಣೆ. ತಾನು ಬೆಳೆದ ಮೇಲೆ ರಜನಿ ಅಕ್ಕನಂತೆ ಆಗುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು ಪುಟ್ಟಿ. ತಾನು ಅಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಮೆಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ರಜನಿ ಅಕ್ಕ ಇಂದು ಅಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕೇಳಿ ಪುಟ್ಟಿಗೆ ಪೆಚ್ಚೆನಿಸಿತು. ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಕ್ಕನನ್ನು ಅಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವರು ಯಾರಾದರೂ ಇರಲಿ, ಅವರನ್ನು ಸುಮ್ಮನೆ ಬಿಡಬಾರದೆನ್ನಿಸಿ ಪುಟ್ಟಿ ಅವುಡುಗಚ್ಚಿದಳು.

ಪುಟ್ಟಿಗೆ ಇನ್ನು ಮಲಗುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕೂತಳು. ನಡುಮನೆಯಿಂದ ಮಾತಿನ ಜೊತೆಗೆ ಮಂದ ಬೆಳಕು ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ತೂರಿಬರುತ್ತಿತ್ತು. ನಸುಗತ್ತಲೆಯಲ್ಲೇ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅತ್ತ ನಡೆದು ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಸರಿಸಿ ಹೊರಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಹರಿಸಿದಳು. ಅವರವರ ಸಮಸ್ಯೆಯಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿದ್ದ ಹಿರಿಯರಿಗೆ, ಪುಟ್ಟಿ ಬಾಗಿಲ ಬದಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದು ಕಾಣುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ.

ದೊಡ್ಡದಾಗಿದ್ದ ನಡುಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ಜನರೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿದಂತಿತ್ತು. ರಾಮು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಓರಗೆಯೆನಿಸಬಹುದಾದ ಯುವಕನೊಬ್ಬನನ್ನು ಕಂಡು ಪುಟ್ಟಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಆತನನ್ನು ಈ ಮೊದಲು ಎಲ್ಲೋ ಕಂಡಂತೆ ಅನಿಸಿತು ಪುಟ್ಟಿಗೆ. ಎಲ್ಲಿ ಎಂದು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಯೋಚಿಸಿದಳು. ಫಕ್ಕನೆ ನೆನಪಾಯಿತು. ಆದಿನ ರಜನಿ ಅಕ್ಕನನ್ನು ಅರಸಿ ಓಡಿ ಬಂದ ಪುಟ್ಟಿಗೆ, ಅಕ್ಕ ತೆರೆದ ಪುಸ್ತಕವೊಂದರ ಎದುರಿಗೆ ಮೈಮರೆತು ಕೂತಿದ್ದು ಕಾಣಿಸಿತ್ತು. ಸದ್ದಾಗದಂತೆ ಅಕ್ಕನ ಹಿಂದೆ ಬಂದು ನಿಂತವಳಿಗೆ ಕಂಡಿದ್ದು ಈತನದೇ ಫೋಟೊ. ಪುಟ್ಟಿಯನ್ನು ಕಂಡೊಡನೆ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಫೋಟೊ ಅಡಗಿಸಿದ್ದಳು ರಜನಿ. ಆದರೆ ಪುಟ್ಟಿಯ ಚುರುಕು ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಚಿತ್ರ ಸೆರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅಕ್ಕನನ್ನು ಕಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಅವನ ಹೆಸರು ಹೇಮಂತನೆಂದು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು; ಮತ್ತೇನೂ ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ ರಜನಿ. ಹೇಳಿದ್ದರೂ ಅರ್ಥವಾಗುವ ವಯಸ್ಸಲ್ಲ ಪುಟ್ಟಿಯದು.

ಅಂದು ಕಂಡ ಅದೇ ಮುಖ ಇವನದು. ರಾಮು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗಿಂತ ನೋಡಲು ಚಂದವಿದ್ದಾನೆ. ಗುಂಗುರು ಕೂದಲಿನ ಆತನ ಮುಖ ಪುಟ್ಟಿಗೆ, ಯಾವುದೋ ಸಿನಿಮಾ ಹೀರೋನಂತೆ ಕಂಡಿತು. ಹೀರೊ ಹೆಸರು ನೆನಪಾಗಲಿಲ್ಲ. ರಜನಿ ಅಕ್ಕನನ್ನೇ ಕೇಳಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡಳು. ದೊಡ್ಡಪ್ಪನ ಎದುರಿಗಿದ್ದ ಇನ್ನೊಂದು ಸೋಫಾದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡಪ್ಪನಷ್ಟೇ ವಯಸ್ಸಾದ ಹಿರಿಯರೊಬ್ಬರು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಅವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಬೇಸರ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಅಮ್ಮ ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಯಾರೋ ಬರುತ್ತಾರೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದು ಇವರನ್ನೇ ಇರಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡಳು ಪುಟ್ಟಿ.

ದೊಡ್ಡಪ್ಪನೂ ಇನ್ನೊಂದು ಸೋಫಾದಲ್ಲಿ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹೊತ್ತು ಕೂತಿದ್ದರು. ರಾಮು ಮತ್ತು ಸೋಮು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಇಬ್ಬರೂ ಕೈ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಗೋಡೆಗೆ ಒರಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಅವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ರೋಷ ಹೊಗೆಯಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ದೊಡ್ಡಮ್ಮನ ಕಣ್ಣು ಅತ್ತು ಅತ್ತು ಊದಿದಂತಿತ್ತು. ಅಮ್ಮ ದೊಡ್ಡಮ್ಮನನ್ನು ಸಂತೈಸುವಂತೆ ಅವರ ಕೈಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಅಪ್ಪ ಅತ್ತಿಂದಿತ್ತ ಶಥಪಥ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಚಿಕ್ಕಮ್ಮಂದಿರು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಾ ಮೂಕಪ್ರೇಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದರು. ರಜನಿ ಅಕ್ಕ ಎಲ್ಲೆಂದು ಅರಸಿದಳು ಪುಟ್ಟಿ. ಸ್ವಲ್ಪ ತಲೆ ಹೊರಗೆ ಹಾಕಿ ನೋಡಿದಾಗ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಂಡಿಯ ನಡುವೆ ತಲೆ ಇಟ್ಟು ಅಳುತ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದ ರಜನಿ ಕಾಣಿಸಿದಳು. ಒಂದು ನಿದ್ರೆ ಮುಗಿಸಿ ಎದ್ದಿದ್ದ ಪುಟ್ಟಿಗೆ ಘಂಟೆ ಎಷ್ಟಾಗಿದೆಯೋ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡದೆ ಎದ್ದು ಕುಳಿತಿದ್ದಾರೆ? ಪುಟ್ಟಿಯ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನೆ ಎದ್ದಿತು.

7 thoughts on “ಪುಟ್ಟಿಯ ಪುಟ್ಟ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ…. 2”

  1. ಪುಟ್ಟಿಯ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಕಂಡ ಕತೆ ಎದೆ ಝಲ್ಲೆನ್ನುವಂತಿದೆ. Patient narration
    ಮಾಡಿದ್ದೀರಿ. ಅಭಿನಂದನೆಗಳು.

  2. ಕಥನ ಕಲೆ ನಿನಗೆ ಸಹಜವಾಗಿದೆ ಕಣೇ. ಇನ್ನೂ ಇಂಥ ಒಳ್ಳೇ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕೊಡು. ಓದಿ ಖುಷಿಪಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಇದ್ದೇವೆ.

  3. ಜ್ಯೋತಿ, ಖಂಡಿತ. ನಿನ್ನ ಮಾತು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಥೆಗಳಿಗೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿ ನೀಡಿದೆ. ನೀನು ಓದುವ ಭರವಸೆ ನೀಡಿರುವೆಯಾದ್ದರಿಂದ, ಯಾರು ಕಣ್ ಮುಚ್ಚಿದರೂ (ಓದಲಾರೆನೆಂದು) ಎನಗಿಲ್ಲ ಚಿಂತೆ. 🙂

  4. Puttiya katheyannu indashte odhidhe. bahala sogasagidheyadru koneya ghatane manassige besaravannu tantu Triveniyavre.

  5. puttiya putta kangalli kathe yalli puttiya mugdavada manassu & Rajani-Hemantha na prema kathe manasoregollunthide.

  6. ವೇದಾ ಮತ್ತು ಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಕಥೆ ಓದಿ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ತಿಳಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.