ಕವನ – ಶಬರಿ
ಕವಿ – ವಿ.ಸೀತಾರಾಮಯ್ಯ
ಕಾದಿರುವಳು ಶಬರಿ
ರಾಮ ಬರುವನೆಂದು
ತನ್ನ ಪೂಜೆಗೊಳುವನೆಂದು|
ವನವನವ ಸುತ್ತಿ ಸುಳಿದು
ತರುತರುವ ನಲೆದು ತಿರಿದು
ಬಿರಿ ಹೂಗಳಾಯ್ದು ತಂದು
ತನಿವಣ್ಗಣಾಯ್ದು ತಂದು |
ಕೊಳದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಮಿಂದು
ಬಿಳಿನಾರು ಮಡಿಯನುಟ್ಟು
ತಲೆವಾಗಿಲಿಂಗೆ ಬಂದು
ಹೊಸಿತಿಲಲಿ ಕಾದು ನಿಂದು |
ಬಾ ರಾಮ ರಾಮ ಎಂದು
ಬರುತಿಹನು ಇಹನು ಎಂದು
ಹಗಲಿರುಳು ತವಕಿಸುತಿಹಳು
ಕಳೆದಿಹವು ವರುಷ ಹಲವು |
ಬಂದಾನೋ ಬಾರನೋ
ಕಂಡಾನೋ ಕಾಣನೋ
ಎಂದೆಂದು ತಪಿಸಿ ಜಪಿಸಿ
ಶಂಕಾತುರಂಗಳೂರಿ |
ಬಾ ರಾಮ ಬಾರ ಬಾರ
ಬಡವರನು ಕಾಯಿ ಬಾರ
ಕಂಗಾಣದಿವರ ಪ್ರೇಮ
ನುಡಿ ಸೋತ ಮೂಕ ಪ್ರೇಮ |
ಕವನ – ರಥಯಾತ್ರೆ
ಕವಿ – ಜಿ.ಎಸ್.ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪ
ವಿಶಾಲ ಪಥದಲಿ ಜೀವನ ರಥದಲಿ
ನಿನ್ನಯ ಕರುಣೆಯ ಸಾರಥ್ಯದಲಿ
ನೀಲ ವಿತಾನದ ಹಂದರದಡಿಯಲಿ
ಮರ್ತ್ಯದ ಮಣ್ಣಿನ ಧೂಳಿನಲಿ
ಹಗಲು ಇರುಳುಗಳ ಬೆಳಕಿನಲಿ
ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಈ ಜೀವರಥ
ವಿಶಾಲವಾಗಿದೆ ನನ್ನ ಪಥ|
ನೋವು ನಲಿವುಗಳ ಸವಿದು ನೋಡಿದೆ
ಬಾಳಿನ ಸುಮಧುರ ಒಲವನು ಹೀರಿದೆ
ಸೃಷ್ಟಿಯ ಚೆಲುವಿಗೆ ಎದೆಯನು ನೀಡಿದೆ
ಹಕ್ಕಿಯ ತೆರದಲಿ ಹಾರುತ ಹಾಡಿದೆ
ಮುಂದೆ ಕಾಣ್ ಅದೋ ಬೆಳಕು ಮೂಡಿದೆ
ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಈ ಜೀವರಥ
ವಿಶಾಲವಾಗಿದೆ ನನ್ನ ಪಥ |
ಗರ್ಗರನಾದದ ಗಾಲಿಯ ವೇಗ
ಅನಂತಯಾತ್ರೆಗೆ ಬಂಧುರ ರಾಗ
ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗುತಿದೆ ಗಗನಾ ಭೋಗ
ಅನಂತಶಕ್ತಿಯೇ ನಡೆಸಿರುವಾಗ
ಬಿಡು ನಮಗೇತಕೆ ವ್ಯರ್ಥಾವೇಗ
ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಈ ಜೀವರಥ
ವಿಶಾಲವಾಗಿದೆ ನನ್ನ ಪಥ |
(ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿದ್ದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ತಿಳಿಸಿ)